Eylül'ün Kanatları Var

 Eylül geri dönmek için de gitmeler için de en uygun ay.Sizleri yalnız bıraktım ,hayatımız bazen bazı şeylere el vermiyor.Ancak Eylül'ün kanatları var ve geri gelmenin vaktidir dedim💦
Şu günlerde buralar yağmur kaçağı.Bir kuzineden  etrafa yayılan hafif yanık bir patates kokusu, kuzinenin üzerinde fokurdayan bir çaydanlık, dalıp giderken uzaklara arkamdan ağla da dök içini diye sessiz çığlıkları olan bir şarkı.İnce belinden kırılacakmışcasına elinde tuttuğum bilmem ne zamandan kalma bir bardak.Bardak demeyelim ince belli bardak😃 bir de çayımızı incitmeyelim değil mi. Hakkını vermek gerek içmenin öyle şekerlendirmeden fazla da demlemeden ince bellisinden. Kuzineye bir iki odun dürtüyorum odunların çatırtısını dinlerken aralıktan görünen ateşlerin içinde daha da alevleniyor düşüncelerim.Eylülün sarısıyla Nisanın yeşilini karıştırmanın bir yolu yok mu diye düşünüyorum. Bir hüzün çöküyor dizlerime.Ilık bir soğuk dizlerimi delerek geçiyor sanki.Ah be Eylül ne çok seviyorum seni ama en çok da sen hüzünlendiriyorsun beni.Yapraklarımızı dökerek yeniden doğacak mıyız, Biz de nisanın yeşiline varabilecek miyiz? Sigara gibi azalta azalta bırakabilecek miyiz bizi üzen bize zarar veren her şeyi?
Bilmiyorum.

Çıplak Ayaklar

Çıplak ayaklarıma güvenip yollara düşmemeliymişim.

Haklıymışsın.

Hep bir yarım kalmışlık...

Neden Eylülün sarısıyla Nisanın yeşili gibi iç içe olamıyoruz.

Neden cesur oldukça düşüyoruz?

Yek vücut olmayı beceremedikçe oraya buraya dağılıyoruz.

Kimselerin uğramadığı bir kıyıda  uçuşan kum tanecikleri gibiyiz.

Varmak istediğimize varamadıkca birikiyoruz, yığıldıkça yığılıyoruz.

Kıyıya vuran küçük bir dalgada boğulur oluyoruz.

Yüzeyselleşiyoruz

    Her şeyi öyle derinlemesine düşünür ve hayatıma transfer ederdim ki bazen neden bu kadar düşünüp bir şeyleri ertelediğim  konusunda kendimle kavga  etmişliğim bile vardır. Kariyerim konusunda hayat önüme bir sürü yolu ve bir sürü engeli aynı anda koydu.Ve bu konularda kafa patlatırken  diğer konularda ne kadar yüzeyselleştiğimi farkedemedim. Diğer konuları daha az düşünüyor ve bu konu dışındaki sohbetlere daha az odaklanıyordum. İyi ki çok geçmeden bunu fark ettim ve hayatıma yeniden başladım diyebilirim.
    Hayatımızdaki farklı sorun veya sorumlulukların bizi güzelliklerden ve daha güzel insan olmaktan alıkoymasına izin vermemeliyiz. Bir şeyler hayatımızda olmuyorsa belki de daha güzel şeyler bizi bekliyordur.
    Sadece bir kaç dakika için düşünün.Hayatınızdaki güzel şeylerin çoğu en ummadığınız veya en çaresiz olduğunuz bir anda gerçekleşmedi mi?Evet dediğinizi duyar gibiyim😇İşte tam da bu yüzden sabır..
     Öyle bir dönemde yaşıyoruz ki her şey kolayca tüketiliyor.Umutlar,Aşklar,hayaller,sevgiler ve geri getirilmesi mümkün olmayan ZAMAN.Bu yüzden elimizden kayıp gidenlere bir dur deme vaktidir.Artık derinliklere dalma vaktidir.!Bu yazıyı okuduktan sonra vakit ayırmadığınız veya yeterince kafa yormayıp geçiştirdiğiniz güzelliklere tutunmanızı istiyorum.

Gezici Ruh

     En çok kendimi sevdiğim zamanlara yolculuk yapıyorum bugün. Çocukken  sadece kendi duygularımı önemser ve sadece kendi isteklerime odaklanırdım. İnsanlar ne der diye düşünmez beni mutlu eden şeyleri yapardım. Büyüdüğümüzde her şey saçma bir şekilde değişti.Kendi hayallerimiz ve isteklerimizin önüne insanlar ne der girdi.Oysa insanlar en doğru şeyi yapsak da diyecek bir şey bulurlar değil mi? Bugüne mesajım :
DOĞRU BİLDİĞİN YOLDA VE HAYALLER DENİZİNDE İLERLE KİMSELERİN SENİ DURDURMASINA İZİN VERME!

Devleşiyorum

 

Ne soğuk bir gece.

Ellerimin arasına aldığım yumoş oyuncağım bile üşümüş.

Dışarıdaki titrek ağaçlar sanki içimde buzlanıyor.Rüzgar kurutarak boğazımı düğümlüyor. 

Susuyorum geceye uzun uzun suyuyorum.

Öpücük atan yastığıma değdiriyorum yüzümü öpüyor mudur sahi?

Bir sağa bir sola döne döne devleşiyorum yatakta.

Sığmıyorum,sığamıyorum.

Yardımı dokunur diye kokusunu içime çekiyorum nefes almadan,alamadan.

Bir an için uzaklaşıyorum soğuk geceden,düşlerim sarıp sarmalıyor bedenimi.

Çok sürmüyor burnumun ucundaki sızlamayla aralanıyor gözlerim.

Bir sağa bir sola devriliyor kocamanlaşan bedenim.

Kalkıyorum yataktan,sersemlemiş bedenimi çeke çeke pencerenin önüne sürüklüyorum.

Her yer ne kadar karanlık,herkes nasıl uyuyabilmiş diye söyleniyorum.

Bir kutu var ayak ucumdaki dolapta,son çare ona uzanıyorum.Bir kağıt çekiyorum kutudan geceye.

'Gözlerin geldi aklıma diyor'

Gelmiş midir sahi?

Bilmiyorum.

Susuyorum geceye,uzun uzun susuyorum.

Vaktidir Söylemenin

   

     Özlediğini söylemek  insani bir hal iken neden çoğumuz özledim demekten korkarız? Belkide alacağımızı düşündüğümüz tepkileri zihnimizde sıraladığımızdandır. Benim gerekcemse karşımdaki insanın bunu hak edip etmemesi 😊 Eğer özlem duygusunu ona beslemiş olmam onu mutlu edecekse veya o kişi bu sözün derinliğine dokunabilecekse söylerim.Mesela bilmem kaç dakika önce bunu değeceğini düşündüğüm bir insana söyledim(zaten kaç insan olabilir ki hayatımızda özlemeye değer).Belki beni özledi belki özlemedi ama ben böyle saf güzel bir duyguyu içimde taşımaktansa onun yüreğine yollamak istedim.(Bence özledi )
      Özlemin fazlası insanın yüreğinde gereğinden çok birikince bir balon gibi şişmeye başlıyor.Sonra yüreğinize  basınç uyguluyor. O yüzden en güzeli duyguyu özgür bırakmak.Karşılık bulsa da bulmasa da hissetmek pişman olmamak.
                      Özlediğiniz biri varsa ona özledim demekten korkmayın.Belki şimdi tam zamanıdır. 
           Belki de şimdi özledim demezseniz bir daha asla diyemeyeceksinizdir?

Sadece Aptallar Unutur

     

Sahip olmak ve ait olmak her insanın yaşamak istediği duygulardır.Mesela bir ailen olsun istersin içinde huzurun ve kahkahaların olduğu, bir kardeşin olsun istersin didişip durduğun ama  çok sevdiğin. Bir eve bir yere ait olmak öyle güzeldir ki...
       Bazı şeylere sonradan sahip oluruz.Çalışırız çabalarız ve sonra bir başarı ,bir sevgi yani herhangi bir kazancımız oluverir.Sahip olduğumuz her ne ise önce ayaklarımızı yerden keser , ilgi odağımız olur.Fotoğraftaki çocuklar uçan balonları yakaladığında kimbilir nasıl heyecanlıdırlar değil mi?Peki balonu yakalamak için çabadıklarında yaşadıkları heyecan ve mutluluk ile yakaladıktan sonraki aynı mıdır?
Düşünsene yıllar sonra o çok istediğin iş artık senin .Çalıştın çabaladın ve artık o iş senin.Bir süre mutlu mutlu işine gidersin.Ama sonra işin saatleri gözüne batar, çalışma ortamından şikayet eder ve tatminsizlik duymaya başlarsın.Çok sevdiğin insanlar hayatına dahil olduğunda da bu böyledir.Ayakların yerden kesilir ve yere indiğinde şunun şu huyu  keşke farklı olsaymışlar ve değer bilmezlikler...Bunları dönemsel olarak yaşayanlar ve  kaybetmeden ,kırıp dökmeden değerlerine sarılanlar kazanır.
       Sahip oldukları  için ne kadar çabaladığını veya onların ne kadar kıymetli olduğunu unutanlar ise kaybeder.Ve sadece aptallar unutur.
Sadece bir kaç dakika sahip olduklarımızın ne kadar değerli olduğunu düşünsek aldığımız nefesin bile nasıl mucizevi bir şey olduğunu hissetsek yüzümüzü güldürmeye ve aptal olmamaya yeter.
                           


    Günümüz insanı, her şeyin fiyatını biliyor; ama hiçbir şeyin değerini bilmiyor.
                                                                                                            OSCAR WİLDE

SEN DE KİMSİN?

   Herkes her şeyi biliyor artık.
   Bunu yapma!
   Şunu sakın yaşama!
   Pişman olursun bak!
   Eeee bu kadar sınırlandırma meraklısı insanlar sanırım parmaklarımın klavyenin üzerinde bazen neşeli bir müziğe eşlik eder gibi bazen hüzünle gezinip duygularımı,düşüncelerimi buraya aktarmama ses çıkarmazlar değil mi?Çıkarmazlar çıkarmazlarrr çünkü onlar okumayı sevmezler😏
    Herkesin her şeyi bildiği bir yerden geliyorum ben.Ama ben her şeyi bilmiyorum. Bildiğim en güzel şey sevmek sanırım.Öyle az boz değil çok sevmek...Her güzel şey çok sevmekle başladı hayatımda.Kendimi sevmekle başladım hayata.Hepimiz öyle başlamıyor muyuz?
     Çocukları çok sevdim ben ve onların ilk öğretmeni oldum.Kitapları çok sevdim sayfalarında gezinip yazarın dünyasının üzerine dünyamı kurdum,broşları çok sevdim taktım da takıştırdım, yaptım da yakıştırdım. Masalları ve şiirleri çok sevdim şiirimi buldum masalımı yazdım,yazıyorum da.Renkleri de çok sevdim  sürdüm de sürüştürdüm. Yağmuru da severim ama öyle alışveriş anında bastıranını değil.Evdeyken cama tıklatıp hadi dışarıya gel ıslan diyenini severim.
     Tamamen sevgi pıtırcığı da değilim hani.İnatçı mı inatçı bir insanım ancak inadım kırılmayanından değil bir de Karadeniz kızıyım ya onun saman alevliliği de var. Havasından mı suyundan mı bilmem😰
         Gelelim sadede her şeyi bilmeyen ben bildiklerimi sizlerle paylaşmak istiyorum bazen bulamadığınız bir arkadaşınız bazen okuyup kendinizi bulduğunuz kitabınız olmak istiyorum.Her birimiz bir rengiz ve ben renkleri severim bilirsiniz😊.Düşüncelerinizi benimle paylaşırsanız çok mutlu olurum. Böylece evime uğrayıp hemen giden sohbet etmediğim misafirlerim olmak yerine sohbetlerimiz birbirine karışabilir.Ne dersiniz?
 HERKES HER ŞEY HAKKINDA BİR ŞEY BİLEBİLİR ANCAK BİR ŞEY HAKKINDA HER ŞEYİ BİLEMEZ.
O yüzden paylaşacak çok şeyimiz var 😉
 Neşeyle  ve takipte kalın😇

Deniz Tuzu Etkili Sprey Gerçekten İşe yarıyor mu ?

        Herkesin öve öve bitiremediği deniz tuzu etkili spreyi sonunda aldım. Sonunda diyorum çünkü çok merak etmeme rağmen ilk defa deneyeceğim için indirimden almak istedim.Ve indirimlerde raflar silinip süpürüldüğü için bu bekleyiş biraz uzun sürdü. Bir indirim günü bu spreyi alıp sepetine atmış sonra vazgeçip öylece kenarda bırakmış bir müşteri sayesinde alabildim.Eğer o son sprey rafta olsaydı eminim bana kalmazdı :) İyi ki vazgeçip sepeti bir kenara atıvermiş. Neyse bu kadar çene çaldığım yeter gelelim bu spreyin artılarına, eksilerine ve kullanımına.

       Spreyi ilk aldığım gün saçlarım kuru iken uyguladım. Vaat edilen etki denizden yeni çıkmışcasına dalgalardı.Uyguladığımda spreyin saçımda bıraktığı etkiye gerçekten inanamadım.Sizce ne olmuş olabilir? Yoksa harika dalgalarım olduğunu mu düşündünüz ?😆 Eğer öyle düşündüyseniz çok yanıldınız. Çünkü yumuşacık saçlarım bir anda sert ve yapış yapış oldu. Evet denizden çıkınca da sertleşiyor saçlar ancak bu yapışkan his beni gerçekten çok rahatsız etti ve bir anda hayal kırıklığına uğradım. Zamanla o his yok olsa da beni mutlu eden bir sonuç olmadı.



     Bu kullandığım ilk toni&guy ürünü değildi ve eminim bir esprisi olmalıydı.Kokusu diğer kullandığım toni&guy ürünleri gibi ferah ve güzeldi. Erkek parfümüne andıran bir kokusu var diyebilirim.Ancak kimse erkek parfümü kokuyorsun gibi bir yaklaşıma girmiyor aksine saçlarımdaki güzel ferahlığı merak edenler oldu. Ürünle yaşadığım bu ilk tanışma hayal kırıklığı yaratsa da pes etmedim  ve ikinci kullanım önerisini denemeye karar verdim. Saçlarımı yıkadıktan sonra nemli saçlarıma alttan yukarı hacim verecek şekilde masajla uyguladım. Ve kuru saçlarımdaki o yapış yapış etki saçlarım nemliyken çok hafif oluyor kesinlikle rahatsız etmeyecek derecede. Spreyi saçımı iki yana ayırarak önce tek tarafa uyguladım ki aradaki farkı görebileyim. Gerçekten sprey sıktığım taraf hacim kazandı ve normalde hafif dalgalı olan saçlarımda çok doğal ince dalgalar oluşturdu.Ancak bu dalgalardan beklentiniz maşalı saçlar gibi olmasın.Ben saçlarımı yıkadığımda genellikle çok düzensiz dalgalarım oluyor ancak bu sprey sayesinde hacimli ve daha düzenli ve bir o kadar da doğal dalgalarım oldu.Bu spreyi kesinlikle dalgalı veya kıvırcık saçları  olanların kullanması gerektiğinden yanayım çünkü düz saça uyguladığımda güzel sonuçlar almadım.

Yeğenimin saçı benimkine benziyor onun saçında duruşu

        Ayrıca spreyi nemli saçıma uyguladıktan sonra dışarı çıkacağım zaman dalgalarım artsın diye çok hafif maşa yaptım. Ve maşa saçımda bozulmadan çok uzun süre kaldı.Önceden o kadar özensiz yapılmış bir maşa hemen bozulurdu.Uyuyup uyandığımda dahi saçımın dalgaları çok güzeldi.

       Sonuç olarak bu ürünün kokusu,maşalama işlemindeki kalıcılığı arttırışı,saça hacim kazandırması ve benim yıkama sonrası dağınık dalgalarıma iyi gelmesi bakımından memnun kaldığım bir ürün oldu. Ancak bu üründen çok büyük beklentileriniz olmasın.
       Saçıma uygulanmış halini yakında ekleyeceğim. MUTLU KALIN 💫

Can Yalnızlığı

 

Fotoğraf açıklaması:Dünyanın en güzel yeri kalbinizi ait hissettiğiniz yerdir

Etrafına bir veya iki dakika için bakar mısın?
 Ne kadar geniş bir çevren olduğunu,bir telefonuna yanına gelebilecek insanların varlığını düşün.
---------------Düşündüysen eğer





Bir de bu insanların kaç tanesinin seni anlayabildiğini ya da kaç tanesinin seni olduğun gibi kabullenerek sevebildiğini düşün. İlk düşüncende biriken insan topluluğu bir anda dağılmaya başladı değil mi? Ve yalnızlaşmaya başlamadın. O çok kalabalık çevrenin içinde bir can yalnızlığına düştün.
   Eşine hayallerini anlattın ohooo bu saatten sonra otur oturduğun yerde dedi. Arkadaşına bir sıkıntını anlattın boşver düşünme bunları diyerek  seni daha da düşünmeye itti. Sevdiğine koştun ve içini uçuş uçuş eden bir şeyleri anlattın ve sadece güldü geçti.Ailene ben şu mesleği yapmak istiyorum dedin ve bu dururken şu meslek mi yapılır dedi.
Olmadı bunlar bana! ıı ıhhh benim hiç başıma gelmedi diyerek boşuna kendini kandırma. Hepimiz hayatımızın bir döneminde bu ve benzer sakıncalı durumların içerisinde buluruz kendimizi. Anlaşılmadığımızı veya yeterince değerli olmadığımızı hissederiz. Bir can yalnızlığıdır ki bu taa içine düşeriz.
   Oysa can yalnızlığının içinde yitip gitmektense insanların düşüncelerinden sıyrılıp aslında ben ne istiyorumu düşünmek gerek. Bizi anlamalarını beklemek yerine önce kendimizi anlamalıyız. Bizi bizden iyi anlayabilecek eş yaşanmışlığı olmayan o çok kalabalık çevremize bizi anlamak gibi bir sorumluluğu yüklememeliyiz.
     Bizler de hiç kimseyi olduğu gibi sevemiyoruz. Sevmek zorunda da değiliz. Şöyle olsa daha mı güzel olurdu diye düşünmekten aslında var olan güzelliği göremiyoruz. Ya da çevremizdeki insanların beklediği cevapları onlara veremiyor ve onlara onları anlayamadığımız hissiyatını yaşatıyoruz. Yani bunları bizimde içinde bulunduğumuz topluluk yapıyor veya hissettiriyor.
       İletişim kurmamızın sebeplerinden biri de mutlu olmak değil mi? Ancak neden bu insanlar beni anlamıyor veya neden beni üzecek şeyler söylüyorlar?
Önceki örneklerimize değinecek olursak otur oturduğun yere diyen eşiniz aslında sizin o hayalinizin peşinden gitmeniz yerine belkide ona zaman ayırmanızı istedi. Ya da arkadaşın sıkıntını dinlerken sıkıldı ve daha fazla dinlemek istemediği için boşver dedi .Sevdiğin insansa seni uçuş uçuş eden şeyi çok anlamlı bulmadı ve gülümseme eylemiyle fikrini seninle paylaştı. Ailemiz ise çocukluğunda hayal ettiği mesleği veya toplumca statüsü yüksek görülen bir mesleği yapmanızı istedi böylece sizinle gurur duyacaktı. Yani bir şekilde iletişim kuran bir taraf kendini ifade ederek mutlu olurken diğer taraf üzüldü. İletişim içerisinde her daim aynı fikirde olamaz veya aynı şeyleri düşünemeyiz. Ve her insan empati kurma kabiliyetine sahip değildir. Bu nedenle önce kendimizi keşfe çıkmalı kendimizle sohbet etmeli  can yalnızlığına düşmeyecek güce sahip olduğumuzda ise insanlarla o konu hakkında fikir alışverişinde bulunmalıyız. Ayrıca bizi olduğumuz gibi sevemeyen insanları  yargılamak yerine değiştirmeyi istediğimiz insanları düşünmeli ya onları olduğu gibi sevmeliyiz ya da çevremizde olduğu gibi sevebileceğimiz insanlar biriktirmeliyiz.