Çıplak ayaklarıma güvenip yollara düşmemeliymişim.
Haklıymışsın.
Hep bir yarım kalmışlık...
Neden Eylülün sarısıyla Nisanın yeşili gibi iç içe olamıyoruz.
Neden cesur oldukça düşüyoruz?
Yek vücut olmayı beceremedikçe oraya buraya dağılıyoruz.
Kimselerin uğramadığı bir kıyıda uçuşan kum tanecikleri gibiyiz.
Varmak istediğimize varamadıkca birikiyoruz, yığıldıkça yığılıyoruz.
Kıyıya vuran küçük bir dalgada boğulur oluyoruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder