Sadece Aptallar Unutur

     

Sahip olmak ve ait olmak her insanın yaşamak istediği duygulardır.Mesela bir ailen olsun istersin içinde huzurun ve kahkahaların olduğu, bir kardeşin olsun istersin didişip durduğun ama  çok sevdiğin. Bir eve bir yere ait olmak öyle güzeldir ki...
       Bazı şeylere sonradan sahip oluruz.Çalışırız çabalarız ve sonra bir başarı ,bir sevgi yani herhangi bir kazancımız oluverir.Sahip olduğumuz her ne ise önce ayaklarımızı yerden keser , ilgi odağımız olur.Fotoğraftaki çocuklar uçan balonları yakaladığında kimbilir nasıl heyecanlıdırlar değil mi?Peki balonu yakalamak için çabadıklarında yaşadıkları heyecan ve mutluluk ile yakaladıktan sonraki aynı mıdır?
Düşünsene yıllar sonra o çok istediğin iş artık senin .Çalıştın çabaladın ve artık o iş senin.Bir süre mutlu mutlu işine gidersin.Ama sonra işin saatleri gözüne batar, çalışma ortamından şikayet eder ve tatminsizlik duymaya başlarsın.Çok sevdiğin insanlar hayatına dahil olduğunda da bu böyledir.Ayakların yerden kesilir ve yere indiğinde şunun şu huyu  keşke farklı olsaymışlar ve değer bilmezlikler...Bunları dönemsel olarak yaşayanlar ve  kaybetmeden ,kırıp dökmeden değerlerine sarılanlar kazanır.
       Sahip oldukları  için ne kadar çabaladığını veya onların ne kadar kıymetli olduğunu unutanlar ise kaybeder.Ve sadece aptallar unutur.
Sadece bir kaç dakika sahip olduklarımızın ne kadar değerli olduğunu düşünsek aldığımız nefesin bile nasıl mucizevi bir şey olduğunu hissetsek yüzümüzü güldürmeye ve aptal olmamaya yeter.
                           


    Günümüz insanı, her şeyin fiyatını biliyor; ama hiçbir şeyin değerini bilmiyor.
                                                                                                            OSCAR WİLDE